Miejscem załatwiania wszelkich formalności związanych z zawarciem sakramentu małżeństwa jest parafia zamieszkania narzeczonej bądź narzeczonego. Na kilka miesięcy przed planowaną datą ślubu (nie mniej niż 3 miesiące) narzeczeni (bądź jedno z nich) powinni zgłosić się do kancelarii parafialnej w celu poinformowania o chęci zawarcia sakramentu małżeństwa, upewnienia się czy wybrany przez nich termin nie jest już zajęty i doprecyzowania szczegółów związanych z formalną stroną zawarcia małżeństwa.

Na trzy miesiące przed planowanym terminem ślubu kandydaci do małżeństwa powinni zgłosić się do kancelarii parafialnej w celu spisania protokołu przedślubnego, do czego potrzebne będą następujące dokumenty:

  • aktualna metryka chrztu (z datą do 3 miesięcy wstecz)
  • dowód osobisty
  • świadectwo nauki religii z ostatniej klasy szkoły średniej
  • zaświadczenie o uczestnictwie w katechezie przedmałżeńskiej i Poradni Rodzinnej
  • zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego (do ślubu tzw. konkordatowego, gdy ślub kościelny ma pociągać za sobą również skutki cywilno-prawne; ważność zaświadczenia upływa po trzech miesiącach od daty wydania, zatem należy je pobrać nie wcześniej niż 3 miesiące przed datą zawarcia małżeństwa)

Po spisaniu protokołu przedślubnego narzeczeni powinni odbyć spowiedź świętą przygotowującą do sakramentu małżeństwa (na początku spowiedzi należy powiedzieć, iż jest to pierwsza spowiedź przedślubna). Ostatnia spowiedź przedślubna powinna mieć miejsce przed spisaniem aktu ślubu (ewentualnie przed samym ślubem), aby godnie przyjąć sakrament małżeństwa.

Na kilka dni przed ustaloną datą ślubu narzeczeni powinni zgłosić się do kancelarii parafialnej w celu spisania aktu ślubu. Należy dostarczyć potwierdzenie wygłoszenia zapowiedzi przedślubnych, jeśli były głoszone w innej parafii niż nasza oraz pisemne zaświadczenia o przystąpieniu do sakramentu pokuty i pojednania. Wraz z narzeczonymi winni stawić się w kancelarii osoby mające być świadkami ich ślubu. Powinny mieć ze sobą dowody osobiste. Jeśli jest to niemożliwe, narzeczeni powinni posiadać następujące dane świadków: imię i nazwisko, wiek, wyznanie, adres zamieszkania. Świadkami ślubu mogą być jedynie osoby pełnoletnie, bez względu na narodowość i wyznanie (mogą być tej samej płci). Godzi się, aby ci, którzy zostali wybrani na świadków, jeśli nic nie stoi im na przeszkodzie, odbyli również sakramentalną spowiedź świętą, by w czystości serca mogli towarzyszyć tym, przez których zostali wybrani i obdarzeni zaufaniem.

Filmowanie i fotografowanie podczas uroczystości

W naszym kościele obowiązują zasady ustalone przez Komisję Episkopatu Polski ds. Liturgii i Duszpasterstwa Liturgicznego:

W czasie liturgii fotografować lub filmować mogą jedynie osoby do tego upoważnione.

Zawodowi fotografowie i operatorzy sprzętu audiowizualnego, którzy – okazjonalnie lub na sposób stały – zamierzają wykonywać swoje czynności podczas celebracji liturgii, są obowiązani uprzednio ukończyć specjalny kurs zorganizowany przez Diecezjalną Komisję ds. Liturgii oraz otrzymać pisemne upoważnienie miejscowej władzy diecezjalnej.

Podczas danej czynności może być dopuszczony do jej rejestrowania tylko jeden operator kamery filmowej lub video. Winien on zawsze zajmować w kościele stałe miejsce i ograniczać do minimum ruchy związane z obsługą sprzętu tak, aby wykluczyć rozpraszanie uwagi uczestników. Wciąż ulepszany sprzęt fotograficzny pozwala na fotografowanie z dalszych odległości – także fotograf może zająć swoje stanowisko w odpowiedniej odległości.

Osoby upoważnione do fotografowania lub filmowania podczas czynności liturgicznych winny być odpowiednio i godnie ubrane.

Fotograf czy operator kamery w żadnym przypadku nie może zajmować miejsca w prezbiterium, a więc w strefie przeznaczonej dla kapłana i osób pełniących posługi przy ołtarzu i ambonie.

Wykluczone jest ustawianie w prezbiterium dodatkowych źródeł oświetlenia (reflektorów, halogenów itp.) skierowanych w stronę zgromadzenia czy też rażących wzrok osób bezpośrednio biorących udział w czynnościach sakramentalnych.

Fotograf lub operator winien zgłosić się odpowiednio wcześniej do kapłana, który ma przewodniczyć celebracji, aby z nim uzgodnić wszystkie szczegóły związane z miejscem i sposobem wykonywania swej czynności.

W celu uniknięcia niepotrzebnych trudności i nieporozumień, narzeczeni powinni w odpowiednim czasie omówić ewentualny udział fotografów i operatorów sprzętu audiowizualnego z duszpasterzem.

W przypadku braku poszanowania tych zasad i przyjętych ustaleń duszpasterz, który jest w pierwszym rzędzie odpowiedzialny za przygotowanie liturgii, za formację członków zgromadzenia oraz za sacrum liturgicznych celebracji może odmówić fotografom lub operatorom sprzętu audiowizualnego prawa wykonywania w kościele tych czynności.

Urządzenie i wystrój kościoła

Wystrój kościoła regulują przepisy liturgiczne, do których bezwzględnie stosować się powinny osoby zajmujące się dekoracją wnętrza Domu Bożego. Przepisy te można znaleźć w następujących dokumentach kościelnych:

  • Kodeks Prawa Kanonicznego (ogłoszony przez papieża Jana Pawła II 25 stycznia 1983 r.)
  • Nowe Ogólne Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego (zatwierdzone przez Kongregację Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów 6 listopada 2003 r.)
  • Dekrety Arcybiskupa Częstochowskiego

Oto podstawowe zasady, które należy respektować:

Świątynie i przedmioty związane z kultem Bożym winny być prawdziwie godne i piękne, stanowiąc jednocześnie znaki i symbole rzeczywistości nadprzyrodzonych. W wystroju kościoła należy dążyć raczej do szlachetnej prostoty niż do przepychu.

W doborze elementów zdobniczych należy dbać o prawdziwość rzeczy, a ponadto zmierzać do tego, by te elementy służyły pouczaniu wiernych i odpowiadały godności miejsca świętego. Nie można więc w wystroju kościoła i dekoracji stosować żadnych sztucznych kwiatów i jakichkolwiek imitacji nawet najpiękniej wyglądających, np. sztucznych świec. Kościół dekoruje się tylko i wyłącznie bukietami kwiatów prawdziwych.

Ołtarz, na którym pod sakramentalnymi znakami uobecnia się Ofiara krzyża, jest ośrodkiem dziękczynienia, które się spełnia przez sprawowanie Eucharystii. Dekoracja kwiatowa ołtarza zawsze winna być umiarkowana. Ołtarz musi być widoczny w całej okazałości, nie można go zasłaniać ani stawiać na jego mensie żadnych kwiatów; mogą być one usytuowane z boku.

Nie wolno ustawiać w kościele dekoracji, które na co dzień nie są związane z przestrzenią sakralną, np. baloniki czy aluminiowy stojak na nuty z przypiętym bukietem kwiatów itp.

W okresie Adwentu należy zdobić ołtarz kwiatami z umiarem odpowiadającym charakterowi tego czasu, bez uprzedzania pełnej świątecznej radości płynącej z Narodzenia Pańskiego.

Zakazane jest przyozdabianie ołtarza kwiatami w okresie Wielkiego Postu. Wyjątek od tej zasady stanowią: Niedziela Laetare (IV Niedziela Wielkiego Postu), uroczystości i święta.

Zabrania się ponadto przymocowywania elementów dekoracyjnych do ławek / krzeseł / klęczników za pomocą gwoździ, pinezek, itp., a także ustawiania niezabezpieczonych świec, lejących wosk na posadzkę.

Wykroczenie poza ramy określone niniejszymi zasadami może się spotkać z brakiem akceptacji ze strony duszpasterzy i skutkować koniecznością usunięcia dekoracji.

Oprawa muzyczna uroczystości

Rodzaj wykonywanych podczas zawierania małżeństwa śpiewów i utworów instrumentalnych regulują przepisy o muzyce sakralnej. Nie wolno podczas liturgii wykonywać świeckich utworów wokalnych i instrumentalnych, tylko dlatego że odznaczają się pięknem i nastrojowym charakterem.

Nie wolno w liturgii używać instrumentów hałaśliwych i tych, których używa się do wykonywania muzyki rozrywkowej, np. trąbka, akordeon, gitara elektryczna, perkusja. Instrumentem czysto liturgicznym są organy piszczałkowe, które tradycyjnie są obecne w Kościele od setek lat.

W sprawie oprawy muzycznej ślubu proszę kontaktować się z Panem Organistą.